«Λίγες και μία νύχτες» 

του Ισίδωρου Ζουργού

Το τελευταίο μυθιστόρημα του θεσσαλονικιού συγγραφέα είναι μια φλογερή ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται στην θρυλική Συνοικία των Εξοχών στις αρχές 

του προηγούμενου αιώνα

Λίγοι σύγχρονοι έλληνες πεζογράφοι έχουν καταγράψει επιδόσεις ανάλογες με εκείνες του Ισίδωρου Ζουργού. Κάθε νέο βιβλίο του αποτελεί εκδοτικό γεγονός πρώτης γραμμής που «συσπειρώνει» τους παλιούς θαυμαστές του και προσθέτει καινούργιους. Όμως κι εκείνος δεν απογοητεύει. Οι ιστορίες που αφηγείται είναι συναρπαστικές, 

η γραφή του καλοδουλεμένη, τα ιστορικά γεγονότα διπλοτσεκαρισμένα,

η πλοκή χορταστική.

Το νέο μυθιστόρημα του Ζουργού, «Λίγες και μία νύχτες» είναι μια «επιστροφή» 

στην γενέτειρά του, Θεσσαλονίκη, των αρχών του 20ου αιώνα.

Την άνοιξη του 1909 ο έκπτωτος σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β΄ εξορίζεται 

στη Θεσσαλονίκη και μένει έγκλειστος σε μια εντυπωσιακή έπαυλη. 

Εκεί, σύμφωνα με το μυθιστόρημα, θα διηγηθεί για μερικές νύχτες σ’ ένα μικρό κορίτσι τη ζωή του. Ένα εντεκάχρονο όμως αγόρι κρυφακούει…

Εβδομήντα χρόνια μετά θα υπάρχει ακόμη μία νύχτα, μάλλον μια ζωή ολόκληρη 

σε μία μόνο νύχτα, άλλωστε στον 20ό αιώνα συχνά αργούσε να ξημερώσει.

Το «Λίγες και μία νύχτες», παίρνοντας αφορμή από την ερωτική ιστορία που φωλιάζει στην καρδιά της αφήγησης, είναι ένα μυθιστόρημα για το κυνήγι του πλούτου και 

την αναζήτηση της ευτυχίας. Το βιβλίο αναπλάθει μια μαγευτική συνοικία έξω 

από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αυτή των Εξοχών, που έσβησε για πάντα. 

Είναι ακόμη μια γραφή για τα σπίτια, φτωχικά και πλούσια, 

για το μέσα και το έξω τους, για τους τοίχους και τα έπιπλα όπου υφαίνονται 

οι ανάσες ζώντων και τεθνεώτων.

Λίγες και μία νύχτες», Ισίδωρος Ζουργός, Εκδόσεις Πατάκη