Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΕΡΡΩΝ
ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018 ΣΤΙΣ 20:00 ΑΚΡΙΒΩΣ
ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ
ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΟΦ ΚΙΣΛΟΦΣΚΙ
 

«ΜΠΛΕ»

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Η ταινία του Κισλόφσκι ΜΠΛΕ είναι μια από τις λίγες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου που μπορούν να δώσουν στον καθένα από μας να καταλάβει τι είναι ο κινηματογράφος και να κάνει και τον πιο δύσπιστο να αισθανθεί γιατί υπάρχει κόσμος που ζει και αναπνέει για χάρη του.
Όσοι δείτε την ταινία πιστεύουμε ότι θα καταλάβετε γιατί ο κινηματογράφος είναι εκείνη η μορφή τέχνης (η έβδομη), που όταν θέλει μπορεί να θέσει όλες σχεδόν τις προηγούμενες στην υπηρεσία της και με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό να μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη σκηνή της. Τόσο απλά κι αυτονόητα, λοιπόν, όσο 1+1=2, με τον ίδιο τρόπο οι έξι τέχνες μαζί είναι που μας δίνουν την έβδομη και δύσκολα θα βρείτε καταλληλότερη ταινία για να σας το αποδείξει.
Η πρόθεση του Κριστόφ Κισλόφσκι ήταν να δημιουργήσει μια ταινία για την ελευθερία, όχι για την εθνική ελευθερία, ούτε για την ελευθερία απ’ όσα βλέπουμε γύρω μας, αλλά απ’ όσα κουβαλάμε μέσα μας, από τους φόβους και τους προσωπικούς μας δαίμονες. Όλοι κάτι κουβαλάμε μέσα μας, όλοι σε κάποια δεσμά είμαστε μπλεγμένοι κι όλα αυτά θα βγάλει στο φως ο σκηνοθέτης με τον δικό του τρόπο, έναν τρόπο που στον καθένα θα λειτουργήσει με διαφορετική μορφή. Είτε όμως εκληφθεί ως μια κατάσταση μακρινή που δεν έχετε βιώσει, είτε ως έναν καθρέφτη της πραγματικότητας σας, ένα είναι το σίγουρο ότι θα καταφέρει να σας επηρεάσει όχι επιφανειακά αλλά να σας στοιχειώσει κάπου πολύ βαθιά κάπου που μονάχα η τέχνη ξέρει να φτάσει.
Ο Κισλόφσκι με τη σκηνοθεσία του μας κάνει να θυμηθούμε ότι τον καλό σκηνοθέτη δεν τον κάνουν τα μεγαλοπρεπή κοστούμια και τα άπειρα ειδικά εφέ, αλλά η δύναμη των εικόνων που μας δίνει. Κι αυτή η δύναμη δεν βρίσκεται κρυμμένη σε κανένα στούντιο και σε καμία οθόνη υπολογιστή, αλλά στην πραγματική μας ζωή. Χρησιμοποιεί ως σκηνοθετικό καμβά της ταινίας του αντικείμενα που όλοι γνωρίζουμε κι έχουμε ξαναδεί και μ’ αυτό τον τόσο λιτό τρόπο καταφέρνει να έχει τα μάτια μας κολλημένα στην οθόνη επί 90 λεπτά.